Ziemia Siedmiu Kolorów – Mauritius

Ziemia Siedmiu Kolorów to jałowe wydmy rozciągające się na niewielkim obszarze o powierzchni ∼7500 m2, co ciekawe znajdujące się w dużym gęstym lesie. Chronione są drewnianym płotem i zwiedzający nie mogą się na nie wspinać, jedynie mogą podziwiać krajobraz z rozmieszczonych wzdłuż ogrodzenia dwóch stanowisk obserwacyjnych. Na istnienie kolorowej ziemi w Chamarel po raz pierwszy zwrócił uwagę członek Królewskiego Towarzystwa Sztuki i Nauki Mauritiusa na sesji, która odbyła się 26 listopada 1879 r.  Miejsce to stało się jednak jedną z głównych atrakcji turystycznych dopiero w latach 60. XX wieku. Tych siedem kolorów to: czerwony,  zielony, niebieski, fioletowy, purpurowy,  żółty i brązowy, ale w zależności od  pory dnia, natężenia promieni słonecznych oraz tego, ile wilgoci znajduje się w danej chwili w powietrzu wszystko to może mienić się w około 40 odcieniach mniej lub bardziej intensywnie. Zalegający tutaj piasek wulkaniczny, liczący około 600 milionów lat o miąższości do 15 m, z czasem uległ rozkładowi przede wszystkim na związki żelaza i glinu. Cząsteczki żelaza i glinu mają naturalny efekt odpychania się od siebie – nawet gdy są zmieszane i złożone razem, rozdzielają się, tworząc widoczne, odrębne warstwy. Piasek jest zasadniczo pozbawiony składników odżywczych, nie pozwala to na wzrost roślin, a zatem cały ten odcinek jest jałowy. Działka znajduje się na terenie prywatnym i za wejście do siedmiokolorowej ziemi oraz wodospadu Chamarel znajdującego się na tym samym terenie, pobierana jest opłata. Miejscowi mówią, że Ziemię Siedmiu Kolorów najlepiej jest oglądać o wschodzie słońca.