Raukar – Szwecja

W okresie sylurskim, tj. ponad 400 mln lat temu, w miejscu gdzie obecnie znajduje się Gotlandia, znajdowało się morze tropikalne z licznymi rafami koralowymi. Ostańce skalne zwane z języka szwedzkiego raukami (szw. l. mn. raukar) są właśnie pozostałościami po tych rafach. W miarę upływającego czasu warstwowe wapienie i ilaste margle ulegały zagęszczeniu, które później zostały pokryte lodem. Około 10 tysięcy lat temu dno morskie zaczęło się podnosić na wskutek topnienia mas lodowych. Miękka część podłoża zerodowała, a twardy rdzeń ciał rafowych pozostał jako pojedyncze filary skalne Niektóre mają nawet ponad 10 m wysokości i często fantastyczne kształty. W samej Gotlandii i na pobliskich wyspach rauki występują w 25 miejscach. Ja odwiedziłem trzy miejsca na wyspie Fårö, gdzie ostańce są zgrupowane.

Na Fårö z Gotlandii dostałem się kursującym co 30 minut darmowym promem:  link do strony

Trasę 1300 m prom pokonuje w 6 minut. Pierwszym odwiedzonym miejscem był utworzony w 1930 roku i zajmujący 1,3 ha rezerwat przyrody Gamla hamn. Obejmuje on skalisty cypel i obszar wodny.  Zarówno na samym cyplu jak i na wodzie znajduje się kilka rauków, z których najbardziej widoczny jest rauk  „Kaffepannan” zwany także „Psem” lub „Bramą Rauk”.  Obszar ten nazywa się Gamla hamn ponieważ w średniowieczu był tutaj port (w języku szwedzkim Gamla hamn to właśnie „stary port”). Drugim odwiedzonym miejscem był największy w Szwecji obszar rauków na terenie utworzonego w 1930 roku rezerwatu Digerhuvud. Znajduje się ich tam kilkaset. Rezerwat rozciąga się od Lauterhorn na południu wzdłuż 5 kilometrowego odcinka aż do wioski rybackiej Helgumannen na północy i obejmuje 113 hektarów.  Przez rezerwat przebiega  utwardzona droga, co ułatwia dojazd do różnych części terenu. Rauki stoją na skraju klifu znajdującego się pod powierzchnią wody, a tuż za linią wody morze osiąga głębokość nawet 50-60 metrów. Kolejne skupisko rauków odwiedziłem w rezerwacie przyrody Langhammars, który położony jest  na półwyspie Langhammars między zatokami Aursviken i Tällevika i zajmuje 479 ha powierzchni.  Obszar ten chroniony jest od 1931 roku. Znajduje się tu około 50 wolnostojących, wapiennych kolumn. W rezerwacie żyje kilka gatunków zwierząt znajdujących się na czerwonej liście zagrożonych gatunków. Żyją tu również zwierzęta, które biorąc pod uwagę terytorium Szwecji, występują tylko na Gotlandii.