Kolosy Memnona – Egipt

Te ogromne posągi zostały wzniesione około 1370 roku p.n.e. przez faraona Amenhotepa III (1386–1353 p.n.e.). Z biegiem czasu jednak pamięć o faraonie zaczęła zanikać. Ponadto nie potrafiono odczytać zatartych napisów, więc nazwano je Kolosami Memnona. Memnon był w mitologii greckiej królem Etiopów i uczestnikiem bitwy pod Troją, gdzie zginął. Posągi, wykute z kwarcytu, mają około 18 metrów wysokości, a ich wagę szacuje się na 720–800 ton każdy. Przedstawiają faraona zasiadającego na tronie. Po bokach, z przodu, wyrzeźbione są wizerunki jego żony, Teje, oraz matki, Metemuj. Kolosy wydawały odgłosy podczas wschodu słońca, przypominające szum lub jęki, aż do II wieku n.e., kiedy to, w czasie panowania cesarza Septymiusza Sewera, posągi zostały poddane renowacji, co spowodowało ich zamilknięcie. W starożytności dźwięki te były uznawane za nadprzyrodzone. Uważano, że to pierwsze dotknięcia różanopalcej Eos (matki Memnona) budzą jej syna, który żali się matce na swój los.Współczesne badania wykazały, że posągi miały wewnętrzne spękania, a kamień, schłodzony nocą, podczas nagrzewania się podnosił ciśnienie zawartego w nich powietrza. To powodowało jego ulatnianie się przez szczeliny, co wywoływało efekt gwizdka, podobny do tego, jaki można usłyszeć z czajnika. Jeden z posągów jest uszkodzony w wyniku trzęsienia ziemi w roku 27 p.n.e. Kolosy Memnona są jedyną zachowaną częścią świątyni grobowej faraona Amenhotepa III. Miejsce to odwiedziłem podczas rejsu Nilem.